Ik schrijf artikels en haal foutjes uit teksten. Zo leg ik aan mijn grootvader uit wat mijn job als copywriter en eindredacteur inhoudt. Dat er regelmatig testimonials, blogs, brainstorms en rewrites op mijn to do-lijstje staan, laat ik achterwege. Vake is niet zo thuis in de Engelstalige wereld. Hij weet dat ik ‘iets met taal’ doe. En dat we een kantoorhond hebben. En daarmee is het meest essentiële eigenlijk al gezegd, toch?
‘Taal en honden’ dekt de lading van een doordeweekse werkdag toch niet helemaal. Er zijn zoveel meer woorden nodig om mijn eerste twee ZINNIGe maanden te beschrijven. Van het adembenemende kantooruitzicht over Hasselt tot de zorgzame ‘lukt het?’-berichtjes. De bijna-doodervaring tijdens mijn eerste boksles (gewoon een slechte conditie, geen zorgen!). Het geklungel bij de montage van een Ikeakast. We hebben bij ZINNIG een héél ruime woordenschat, maar courante woorden zoals ‘verveling’ zijn hier opvallend onbekend.
Jong West-Vlaams geweld
Of ik de afgelopen maanden veel heb bijgeleerd? Absoluut! Ik ontdekte onder andere dat ik, waar ik ook ben, nooit zal kunnen ontsnappen aan sporadische West-Vlamingenmopjes. En dat mijn collega’s beangstigend accuraat jaartallen van liedjes kunnen raden (met dank aan Hitster, een partyspel dat we af en toe tijdens de lunch spelen). Wanneer zij enthousiast “1992!” roepen, voel ik me écht een snotneus. De recente literatuurlessen zweven nog ergens rond in mijn kortetermijngeheugen en de proclamatie van drie maanden geleden lijkt pas gisteren. Met slechts 23 jaren op de teller ben ik hier de jongste, de kantoorhond niet meegerekend.
Maar da’s oke, want onder de ervaren vleugels van de vijf andere zinspelers krijg ik alle nodige tips and tricks voorgeschoteld. Met een duwtje in de rug en een klopje op de schouder sturen ze me op pad (figuurlijk, maar ook al eens letterlijk, naar Izegem!) om de grenzen van mijn creativiteit op te zoeken. In blogposts over zwaarwichtige onderwerpen of in luchtige lifestylemagazines. In socialmediaberichten, vastgoedteksten en interviews. Eén artikel lang waan ik me de expert in de meest uiteenlopende onderwerpen.
Waanzinnig veel bedankt
Als zo’n artikel dan online verschijnt of in print in mijn handen ligt, voel ik me volledig op mijn plaats. Ik heb dit geschreven. Dit is mijn tekst. Mijn woorden, in mijn volgorde, op papier gezet. Dat gevoel van trots en die vlaag van zelfvertrouwen, ik vraag me af of het ooit zal wennen. Ik ben mezelf zo dankbaar dat ik vijf jaar geleden mijn taal- en letterkundige hart heb gevolgd. En Evi en Hilde voor het bieden van zoveel kansen en mogelijkheden. Jullie uitnodigende vacature en warme ontvangst hebben me onmiddellijk overtuigd om de Limburgse oversteek te maken. Al heeft dat geweldige koffieapparaat me misschien ook wel over de streep getrokken.
